Dzięki wykonanym w 2011 roku badaniom, mogliśmy się przekonać jakie działania przyniosły oczekiwane skutki, co trzeba poprawić i na jakie zagadnienia zwrócić uwagę w przyszłości. Prace związane z odtwarzaniem starorzeczy miały miejsce 10 lat temu i w tym momencie, szczególnie ujściowe odcinki koryt, są silnie wypłycone i podlegają przyspieszonej sukcesji.
Ogranicza to wymianę wody z rzeką główną i powoduje straty wody na parowanie. 
Pierwsze zadanie w projekcie „Utrwalenie uzyskanych efektów renaturalizacji strefy buforowej Narwiańskiego Parku Narodowego” polegało na usunięciu zatorów powstałych z roślinności wodnej, porastającej obficie odtworzone koryta. O
czyszczanie wykonywano ręcznie przy pomocy prostych narzędzi jak bosaki, haki, grabie, widły. Była to ciężka praca fizyczna. Wykonawcy, część zadania realizowali z łódek, ale konieczne było też brodzenie w wodzie po pas, nawet po kilka godzin dziennie, co we wrześniu nie należy do przyjemności. Prace zakończono z końcem września.
